رفتنت خیالی نیست فقط مانده ام چگونه در چشمان به ان زلالی جا داده بودی این همه دورغ را

رفتنت خیالی نیست فقط مانده ام چگونه در چشمان به ان زلالی جا داده بودی این همه دورغ را

هیچوقت رفیقی نداشتم که بگه تا ته خط باهاتم رفیق همه تا وقتی همه چی خوبه کنارتن

باز بازم امشب لبه مرگ پایه خود را پس کشیدم مردم از بس نه شنیدم

اخرش روزی دست خودم را میگیرم و میروم از این تن از این بدن

چه شب ساکتی انگارهیچ کس دردنیانیست یاشاید من دردنیای کسی نیستم

پیر می شود آدم وقتی عزیزش را صدا می کند و عزیزم نمی شنود

با آدمهایی سر کردم که نتوانستند خاطره ای برایم بسازند اما تا بخواهی کوله بار تجربه ام را برایم پر کردند

این روزها هر کسی مرا میبیند  از حال و روز من میپرسد  شک نکن که اگر هم از حالم بگویم  هیچ کس نمیفهمد همین قدر بدان که به طرز خیلی خیلی تلخی آرامم

این روزها دلم همچون دایره ای میماند؛ که هیچ گوشه ای برایش دنج نیست

بازنده تر از خودم فقط من بودم

بزرگترین عیب برای دنیا همین بس که بی وفاست

سکوت بدترین درده هم برای پسر هم برای دختر سکوت حرفای ناگفته ای هست که به طور اشک از چشمانمان سرازیر میشوند

خدایا دستهای خالی ام رو بگیر می دونم که بنده ی خوبی نبودم اما شک ندارم که خدای خوبی هستی

خدایا دلم را کسانى میشکنند که هرگز راضى به شکستن دلشان نبودم از ادمهایت نمیگذرم از دل سنگشان از جنبه نداشتنشان از همه خوبى هایى که دلشان را زد

خیلی سخته ماشین گل زده رو ببینی که داره بهترین ارزوت رو با خودش می بره